Kunstenaar in Zicht!

Kunst in Zicht werkt samen met tal van kunstenaars voor de ontwikkeling van en de procesbegeleiding binnen haar projecten. Deze freelancers zijn – naast het vaste team – een onmisbare schakel in onze werking. We zetten hen daarom graag in de kijker en laten je kennismaken met hun werk binnen Kunst in Zicht. Dit keer zoomen we in op Liesbeth Eysermans. Zij is een artistiek multitalent en is al jarenlang een vaste waarde binnen de organisatie.

Dag Liesbeth, hoe kwam jij terecht bij Kunst in Zicht?

Liesbeth: Tijdens mijn opleiding in de mode liep ik in 2007 een kijkstage bij Kunst in Zicht. Mijn nieuwsgierigheid werd toen sterk aangewakkerd zodat ik in 2010, mijn afstudeerjaar, besloot om er opnieuw als stagiaire aan de slag te gaan. Ik volgde zo heel wat projecten mee op en assisteerde waar nodig. Het doordachte van de workshops sprak me enorm aan. Op die manier ben ik er dus wat ingerold. En sindsdien vormt Kunst in Zicht zowat de rode draad doorheen al mijn freelance opdrachten.

Wat doe je naast Kunst in Zicht zoal? 

Liesbeth: Los van mijn job in de bouwsector, ben ik actief als maker. Er is niet één specifieke discipline waar ik me op vastpin, zoals schilderen of beeldhouwen, maar ik heb wel een atelier vol materiaal en ideeën. Het meest ben ik vertrouwd met beeld. Al heb ik ook een grote voorliefde voor woorden en kan ik mijn plan trekken op het gebied van drama. Eigenlijk doe ik graag vanalles wat. De domeinen van klank en beweging liggen het verst buiten mijn comfortzone, maar ik trek mijn plan. Op die manier neem ik dus allerlei opdrachten aan als freelancer; vorig jaar was dat naast Kunst in Zicht onder andere bij cc Mol, C-mine, en het Departement voor cultuur, jeugd en media. 

Bij welke projecten van Kunst in Zicht was je reeds betrokken? 

Liesbeth: Ik heb intussen al aan meer dan 20 projecten van Kunst in Zicht meegewerkt. Ik denk daarbij spontaan aan Peepshow, Bouwstof, Ertussenin, en de hele reeks van Kunstoppad. Veel van die creaties lopen nog steeds. Sommige van die projecten blijven daarbij eerder trouw aan hun oorspronkelijke vorm, waar anderen een enorme metamorfose ondergaan doorheen de jaren.

Heb jij, tussen alles wat je al mee ontwikkelde, een favoriet project binnen Kunst in Zicht? 

Liesbeth: Eigenlijk liggen alle projecten waar ik bij betrokken was me nauw aan het hart. Ieder project heeft zijn eigen charmes en anekdotes, ondanks dat ze zo verschillen van elkaar. Maar in het bijzonder is de ‘101 schuifjes’ me bijgebleven. De stalen kast waarmee we werkten telde in feite, onder ons gezegd en gezwegen, slechts 100 lades. Kinderen mochten die schuifjes opentrekken om de objecten erin te onderzoeken. We associeerden er dan samen op los. Ik herinner me een oud stuk zeep waar in grote letters SOAP opstond. Wat zie je? Wat ruik je? Wat voel je daarbij? Een van de kinderen herleidde al deze vragen naar de naam van zijn klasgenootje. Die was verliefd was op een meisje uit de klas. “Dat begint hier serieus te stinken naar de geur van liefde, Liesbeth!” riep daarop een ander meisje. Via deze reacties werd daarna de associatie gemaakt naar een televisie’soap’. Waarop we ons eindeloos geamuseerd hebben met het naspelen van scènes zoals in Sturm der Liebe.  

Ieder proces heeft iets unieks in zich. En elke aparte uitvoering is anders. Dat zorgt voor heel veel uiteenlopende momenten. Zo herinner ik me een jongetje van de Muzische klassen in Malle. Ik had alle kinderen gevraagd om dingetjes te verzamelen tijdens een wandeling in het bos. De meeste kinderen vulden hun zakken met takjes en eikeltjes. Maar dit jongetje kwam me vertellen dat hij echt een fototoestel nodig had. Dus overhandigde ik hem mijn gsm. Het leek of hij daar willekeurige foto's mee nam. De dag nadien overhandigde ik hem de foto’s. Hij begon er vlijtig op te tekenen. En toen toonde hij me fier wat hij verzameld had. “Ik nam foto’s van alles waarin ik aliëns op een paard in zag”. Wel, dat moment zal me altijd bijblijven. Ik hou enorm van die grenzeloze fantasie van kinderen. 

Ik vermoed dat jouw fantasie ook grenzeloos kan zijn. Helaas is het budget dat meestal niet. Stel dat je onbeperkt budget zou krijgen. Hoe zou jouw workshop er dan uitzien? 

Liesbeth: Er zijn heel wat dingen die ik kan bedenken! In januari werkte ik bijvoorbeeld met heel wat collega’s aan een nieuwe versie van Peepshow. We bouwden een miniatuurlandschap waar we een locomotiefje met camera doorheen stuurden. Op de live projecties leek het alsof of je door een life sized landschap reed. Daar zou ik wel graag op voort willen werken met een onbeperkt budget. Ik zou dan een soort Peepshow XXL uitwerken. Op heel grote schaal met een landschap vol gigantische opblaasblokken op een plein. Of naast de spoorlijn tussen Turnhout en Antwerpen, opdat de passagiers op de trein door een absurd kunstwerk zouden kunnen rijden. 

Maar ik zie nog heel wat andere mogelijkheden. Ik zou ook graag een project willen uitwerken met Raymond Minnen. Dat is een beeldend kunstenaar uit Mol die kleurrijke collages en beelden maakt uit allerlei materialen. Zo komt hij tot surrealistische creaties. Of, als ik echt out of the box mag denken, zou ik internationaal willen gaan toeren met een Kunst in Zicht-project dat niet al te taalgebonden is. Met dat niet-talige hebben we al eerder geëxperimenteerd. We zouden dan kunnen zien of er een verschil zit in de denkpistes en ervaringen van kinderen uit andere continenten, en welke effecten onze uitwisselingen teweeg kunnen brengen. 

Wat is jouw toekomstdroom voor Kunst in Zicht?? 

Liesbeth: Dat Kunst in Zicht voor altijd kan blijven bestaan. Onlangs zei een meisje nog: “Danku Liesbeth dat mijn hoofd zo zichzelf mag zijn bij u”. Of soms komt een leerkracht me vertellen dat die de stilste leerling van de klas had zien openbloeien tijdens de workshop. Voor die kinderen is mijn toekomstdroom dus dat we voor altijd mogen blijven bestaan. Opdat ze kunnen blijven duiken in iets dat ze niet gewoon zijn.